Majowe posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej nie przyniosło oczywiście zmiany stóp procentowych. Nie można jednak powiedzieć, że nic się nie wydarzyło. Przede wszystkim dalszemu przesunięciu uległa perspektywa ich podwyższenia, sięgając już 2020 roku. To, czego nieśmiało spodziewała się część analityków już wcześniej, zyskało więc potwierdzenie, choć radykalna zmiana warunków mogłaby ten punkt widzenia RPP zmodyfikować. Nowym elementem jest jednak sformułowana przez prezesa NBP po raz pierwszy sugestia, który nie wyklucza, że pierwszym ruchem Rady w dłuższym horyzoncie może być nie podwyżka, ale obniżenie stóp procentowych. Stałoby się to w przypadku znacznego pogorszenia się koniunktury w gospodarce, a więc raczej nieprędko, jednak fakt że o takim posunięciu jest mowa, stanowi pewną przesłankę, wynikającą zresztą również z prognoz wielu ekonomistów, zakładających spowolnienie tempa wzrostu gospodarczego na świecie, które może mieć przełożenie również na koniunkturę w Polsce.
Na razie mamy dość jasną perspektywę około dwóch lat pozostawania stóp procentowych na rekordowo niskim poziomie, a więc sytuację sprzyjającą kredytobiorcom, a niekorzystną dla posiadaczy oszczędności. Ci drudzy mają do wyboru albo godzić się na niewielkie odsetki z lokat bankowych i obligacji skarbowych, albo poszukiwać możliwości osiągnięcia wyższego zysku, przy akceptowalnym dla siebie poziomie ryzyka. Bardziej doświadczeni inwestorzy alternatywy mogą upatrywać na rynku akcji. Jednak największy strumień kapitału od dłuższego czasu płynie do instrumentów najbardziej bezpiecznych, oferowanych przez rynek pieniężny i papierów dłużnych, dostępny głównie za pośrednictwem wyspecjalizowanych funduszy inwestycyjnych.